به گزارش بنیان به نقل از news-medical.net، در این مطالعه که تحت عنوان"Suitability of Different Natural and Synthetic Biomaterials for Dental Pulp Tissue Engineering" در مجله معتبر Tissue Engineering, Part A به چاپ رسیده است، محققین دانشگاه برن تفاوت های قابل توجهی را از نظر تخریب پذیری داربست، زنده مانی سلول ها، رگزایی و تشکیل بافت پالپ بین دو نوع داربست طبیعی و مصنوعی گزارش کرده اند. آن ها در این مطالعه داربست های سنتتیک از جنس مشتقات پلی اتیلن گلیکول زیست فعال(PEG) که به صورت هیدروژل در آمده بودند را با مواد طبیعی مختلفی مانند فیبرین و کلاژن مقایسه کردند. برای انجام تست ها، سلول ها درون داربست های مذکور که با فاکتورهای رشد مشتق از دنتین بارگیری شده بودند کشت شده و به درون روت کانال های انسانی وارد شده و به صورت زیر جلدی به موش هایی که سیستم ایمنی شان سرکوب شده بود پیوند شد. نتایج نشان داد که زنده مانی سلول ها روی داربست های طبیعی به طور قابل ملاحظه ای بهتر بوده و از نظر زیست تخریب پذیری، تشکیل بافت نرم، رگزایی و تمایز به سلول های شبه ادنتوبلاستی نیز این داربست های طبیعی شرایط بهتری را نشان دادند. به نظر می رسد که فیبرین مناسب ترین داربست برای تولید بافت های شبه پالپ دندانی باشد و به خوبی تمایز سلول ها به ادنتوبلاست ها را  میسر می سازد. به طور کلی به نظر می رسد که مواد طبیعی و در رأس آن ها فیبرین، در مقایسه با داربست های سنتتیک برای بازسازی پالپ دندان ارجحیت بیشتری دارند.

پایان مطلب/